Obóz koncentracyjny Natzweiler/Struthof w Alzacji

Obóz w Mannheim-Sandhofen był komandem zewnętrznym obozu koncentracyjnego Natzweiler-Struthof w Alzacji, który utworzono w maju 1941 r. i przeznaczono dla 1500 więźniów. Jednak we wrześniu 1944 r. znajdowało się tam 7000 do 8000 osób. Więźniowie byli zmuszani do pracy w kamieniołomach gdzie wydobywano granit i gdzie musieli pracować w najprymitywniejszych i najcięższych warunkach. Wielu z nich nie opuściło tego obozu żywym.

W Natzweiler znajdowali się więźniowie różnych kategorii należący do 18 europejskich narodowości. Większość z nich została aresztowana i deportowana podczas akcji przeprowadzanych na zdobytych terenach nazywanych „nocą i we mgle". Nawet krewni nie wiedzieli, co się stało z członkiem ich rodziny. Takie działania mialy służyć odstraszaniu i zahamować ruchy oporu.

Wielu spośród więźniów aresztowanych w trakcie akcji „nocą i we mgle" stało się ofiarami badań na temat właściwości rasy, które przeprowadzali profesorzy ze Strassburga: Haagen, Birkenbach i Hirt, a które dotyczyły między innymi epidemii, doświadczeń z rozmnażaniem się i wypróbowywania broni chemicznej.

Kiedy we wrześniu 1944 r. do Sandhofen przybyli więźniowie z Warszawy, obóz koncentracyjny Natzweiler był już przeniesiony do Badenii ze względu na zbliżającą się linię frontu. Na początku 1945 r. dowództwo uciekło do Stuttgartu, a następnie coraz dalej w kierunku południowo-wschodnim, w głąb Rzeszy.